باز هم بعد از مدتها

واقعا همیشه نوشتن یه احساس میخاد که باید همیش ادم یه احساسی داشته باشه که بنویسه خواه این احساس شادی و خوشی باشه و یا درد و رنج.

این یعنی من زمان زیادی است که هیچ احساسی ندارم ولی به جرات گفته میتونم که بیشتر اوقات احساس درد و رنج  داشتم و اگر ناشکر نکنم احساس شادی هم داشتم که البته بابت تمام نعمات خداوند را شاکرم.

برای من این مدت خیلی اتفاقات افتاد که خیلی منو متحولتر از گذشته من برای بار چهارم بطور خیلی ناخواسته بار دارشدم و چون سه زایمان قبلم سزارین بود این بارداری من از جمله بارداری های پر خطر بود خلاصه کلام پلاسنتای من پایین بود و به دیواره رحم چسپنده که البته تا روزهای آخر حتی به مثانه هم رسید و خیلی خیلی پر خطر شد جزییات خیلی زیاده خلاصه من تاریخ 6 می 2021 با عمل هسترکتومی پسر نازنینمو بدنیا آوردم باشد که چه دردها کشیدم و چه اشک ها ریختم عمل من 5 ساعت طول کشید و من بعد از دیدن گل پسرم خوابیدم برای 5 ساعت چقدر سخت است این لحظات که جگرگوشه ات را فقط برای یکدقیقه ببینی و بعد چشاتو ببندی و ندونی که دیگه باز میکنی یا نه آخ آخ که چه روزهای سختی بود وقتی چشامو باز کردم اولین حرفم شکر خدا بود بعد گفتم پسرم کجاست گل پسرم نکیو بود 12 ساعت بعد بدنیا امدن شب آوردنش و من با وجود داشتن آنقد درد سخت غرق او شدم چه هدیه بود بعد این همه زجر و درد و کجا این دردها اول خط بود بماند که سه ماه شکمم سوراخ بود و عفونت و .....

خدایا شکرت که گذشت من چقدر غرق بودم غرق شادی که من حداقل زنده ام اگه رحمم یا هرچیزی رو از دست دادم ولی برای عزیزانم و فرزندان دلبندم زنده ام خیلی خوشحال بود البته ما پیش از زایمان من خونه خریدیم و بعد زایمان اساس کشی هم کردیم واسه این هم خیلی خوشحال بودم که خونه خودمو دارم ولی بیخبر از همه جا.....

عزیزان دلم باز هم مینویسم 

خدایا شکرت بابت همه چی

یا الله