بازهم برای مادرم

مادرم سه سال و نه ماه پیش من با تو خداحافظی کردم من تورا بر بار آخر یعنی تصویر حقیقی ات را تصویری که من زیادتر از سی سال همان تصویر را دیده بودم بله مادرکم و نه ماه پیش باز هم من همان گرمای وجود را همان قلب را همان نگاه را دیدم در نقش یک تصویر دیگر وقتی اینجای نوشتن میرسم دلم میخواهد تمام وجودم را به هزاران پارچه تبدیل کنم و کاری کنم که این هزاران پارچه را در خاک مزارت حل کنم باز هم سلسله نوشتن  از پیشم میرود و باز هم من در تو غرق میشوم

وقتی ترا 9 ماه پیش بعد از سه سال در آغوش گرفتم چقدر تو درد کشیده بودی مادر این درد با تک تک سلولهای بدنت چی ها که نکرده بود مادرم موهای سرت نبود و من چقدر آسان میتوانستم به سرت بوسه ها بزنم میدانی مادر من نمیتوانم گریه کنم و صدا بزنم که وای من برای آخرین بار سروصورت مادرم را بوسه نزدم بلی من تا آخرین لحظه در تک تک وجودت بوسه زدم و تک تک وجودت را سجده کردم ولی دقیقا میتوانم همان درد و آه را احساس کنم گویا نکردم و ترا برای آخرین بار نبوسیدم چون من آخرینی نمیخواستم دقیقا من میخواستم ترا تا آخرین نفسهای خودم بوسه بزنم و لمست کنم

مادر جان مادر جان آسمانی ام من از دلتنگی خودم نمیگویم من یک حس دارم که نمیتوانم درباره آن بگویم مادرم من حتی از خدا خواسته بودم همان جسم نحیف و دردمندت را برایم برای سالهای سال نگهدارم بله من خودخواه بودم هرچقدر درد و رنج ات را میدیدم باز هم میخواستم که باشی و روشنی جشمانت را خداوند از من نگیرد ولی میدانی مادرم مشکل اینجا بود که من تنها میخواستم با آنکه دیوانه وار میخواستم ولی صلاحیتی  در امر عملی کردن این کار نداشتم چون من بنده عاجزش هستم چون من در درد و در فراقت بجز اشک و دعا دیگر کاری نه توانستم و نه میتوانم مادر جانم من فکر میکنم تو آسمانی و بهشتی استی تو پاکتر از آب ذلال استی پس مادرم برای من برای صبر و آرامش من دعا کن پیش خدایمان چون صبر کردن در فراق تو تنها یک معجزه میخواهد که باز هم همگی بندهایش ازآن عاجز هستن و بجز خودش خالق این معجزه شده نمیتواند.

نوروز در آسمانها مبارک برایت ای جان من