درباره ګذشته (۱)

به نام آنکه هستی نام ازو یافت   فلک جنبش زمین آرام ازو یافت

سلام عزیزانم،

من متولد مشهد مقدس هستم یعنی داداش بزرګه فقط یه سال داشت که با مامان و بابا اومدن ایران از کابل افغانستان و من یک سال بعد اونجا بدنیا اومدم کلاس اول و دوم دبستان را اونجا خوندم شاګرد اول کلاس بودم و عاشق خانم معلم کلاس اولم یه خاطره خیلی شیرین از اون دوره دارم که تازه درسها شروع شده بود( دهه شصتیا که پیش دبستانی و این حرفها نبود ۶ سالګی مستقیم از کلاس اول دبستان شروع میکردیم حتما شما بیاد دارید) یه روز خانم معلم ګفت بنویسید بامدادان همه شلوغ کردند که خانم این کلمه خیلی سخته من خیلی زود نوشتم خانم معلم دید و منو تحسین کرد و فرداش برام یه ګردنبند کوچولو هدیه داد هیچ وقت فراموشش نمیکنم.

از بچګی عاشق ایران بودم وقتی اومدیم افغانستان تا سالها در خواب و رویا ایران و خاطراتشو میدیدم بعد من یه داداش دیګه هم بدنیا اومد تو ایران مشهد و من تازه کلاس دوم دبستان رو تموم کرده بودم که اومدیم افغانستان. همیشه اون خاطرات در ذهنم زنده اند و من حتی تا حالا وقتی اسم مسافرت میاد ایرانو انتخاب میکنم یه بار سال ۹۱ که اونوقت تنها یک پسر داشتم و دو سالیش بود اومدم ایران مشهد تهران قم بابل سر و اصفهان رفتیم و خیلی خیلی خوش ګذشت یادش بخیر کاش باز هم بیام

من کشور عزیز و جنګ زده خودم رو خیلی دوست دارم و همیشه از خداوند صلح و آرامش میخام برا کشورم ولی ایران زادګاه منه و جدا از زادګاه بودنش من عاشق فرهنګ، و زبان شیرین ایرانی هستم. راستی کارتون ای کی یو سان، پلنګ صورتی فوتبالیست ها و قصه های مجید رو خیلی قشنګ بیاد دارم.

امیدوارم پراګنده ننوشته باشم اګر هم نوشتم منو ببخشین.

باز هم براتون مینویسم و از شما عزیزان را هم میخونم.

شاد کام باشید